Prolog

-A ile kosztuje ta?- zapytał gruby mężczyzna wskazując palcem na Charlaine.
Dziewczyna zamarła w bezruchu patrząc jak woda spływa po brudnych naczyniach w zlewie. Znajdowali się w opuszczonym magazynie jakiejś firmy. Nie funkcjonowała ona od 20 lat, a od 15 jest tu siedziba Szefa. Szef nigdy nie ujawniał swojego imienia, był po prostu szefem. Na twarzy miał bliznę przecinającą jego lewe oko. Niektórym mówił że to od spotkania z niedźwiedziem, a innym, że został zraniony podczas jakiejś bójki, jednak ta druga wersja wydawała się bardziej prawdopodobna. Charlaine próbowała się uspokoić i wyrównać oddech. Nogi się pod nią ugięły. W końcu odwróciła się przodem do klienta. Miał na sobie czarny garnitur z jednym odpiętym guzikiem co wyglądało komicznie. Dziewczyna zdusiła w sobie chichot.
-Cenę uzgadniamy później. - westchnął Szef kładąc dłoń na ramieniu tłuściocha. Charlie (tak nazywali ją przyjaciele, a dokładnie jedna przyjaciółka) wyprostowała się gwałtownie.

"Nie chcę, ja nie chcę..." powtarzała uporczywie w myślach i spojrzała błagalnym wzrokiem na Szefa. Z trudem powstrzymywała płacz. Jednak po chwili po jej policzku spłynęła łza.

Tłuścioch wpatrywał się w nią z zaciekawieniem.
-Chcę ją. - warknął wyciągając portfel, jednak jego głos zagłuszył krzyk jakiejś dziewczyny. Wszyscy skierowali wzrok w to samo miejsce.
-On chciał mnie zgwałcić! - wrzasnęła blondynka. Po chwili Charlie zdała sobie sprawę, że to jej najlepsza przyjaciółka. Jedyna osoba której można było zaufać w tym miejscu pełnym kłamstw. Szef od razu ruszył do niej, a tłuścioch za nim wyciągając dłużą sumę pieniędzy. Blondynka o imieniu Emily mrugnęła do niej porozumiewawczo. Charlie przeczesała włosy i spięła je w wysoką kitkę. Emily ratowała jej skórę. Po raz kolejny. Poczuła pieczenie na policzkach i wyszła z pomieszczenia, w którym naglę stało się bardzo duszno.

W tym samym czasie Harry przechadzał się po parku z słuchawkami na uszach. Był 3 grudnia i śnieg padał obficie codziennie. Nawilżył językiem usta i poprawił torbę na ramieniu. Skierował się w kierunku domu rozmyślając o życiu. Harry był bardzo mądrym ale zamkniętym w sobie chłopakiem. Jego skromnym marzeniem było pójść na studia jednak nie starczyło mu funduszy. Niedawno zwolniono go z pracy w bibliotece chociaż był pracownikiem, którego z świecą w ręku można szukać. Jednak on wiedział to czego nikt inny nawet by się nie domyślił. On znał wszystkie tajemnice Londynu. Wiedział że o 13 pani Moments pójdzie do kwiaciarni po nowe kwiaty dla swojej zaginionej córki, ponieważ po jutrze miało 9 lat od jej zniknięcia. Na jego policzkach pojawiły się wypieki. On wiedział co się dzieje w ciemnych uliczkach Londynu. On znał każdy twój sekret. Każdą tajemnice. I każdy błąd, który popełniłeś w swoim życiu ,ponieważ on też popełnił ich nie mało.

 _______________________________________________

No to jest prolog :))

Mam nadzieje że wam się podoba.

Komentujcie a jeśli chcecie być informowani to piszcie w komentarzach.

Niedługo dodam pierwszy rozdział. A dokładniej kiedy pod tym postem będzie 30 komentarzy. Ech, wiem że stawiam wysokie wymagania ale chcę pisać tego bloga dla was a nie dla jednej osoby. Więc jeśli doszłaś/edłeś do tego moment: PROSZĘ CIĘ. ZOSTAW CHOCIAŻ JEDEN KRÓTKI KOMENTARZ.

Pozdrawiam ♥♥♥